Als je aan het bemiddelen bent tussen buren merk je steeds weer hoe ver we van elkaar verwijderd zijn geraakt. Bij een melding over een probleem met de buren weet men regelmatig de naam van de buren niet. Ook heeft men de buren nog nooit zelf aangesproken. Dat roept de vraag op: wat gebeurt er als er iemand komt wonen? Stelt de nieuwe buur zich niet voor? Nodigen de buren elkaar niet uit voor een kennismaking met kopje koffie en spreken ze elkaar niet even aan als ze langslopen? Blijkbaar niet. Vreemd als je er goed over nadenkt. Dat we groepsdieren zijn is geen vraag maar de vraag hoe het komt dat we elkaar niet meer kennen en rustig kunnen aanspreken is dat wel. Is het omdat we teveel digitaal/individualistisch bezig zijn? Is het omdat alles geregeld wordt door de overheid en we elkaar niet meer nodig hebben? Als je aan het bemiddelen is er één ding duidelijk buren hebben zeker erkenning en begrip nodig van de buren voor hun wensen. Alleen dat zelf initiëren blijkt heel lastig. Dan maar een beroep op buurtbemiddeling en wij staan klaar en helpen graag in het ondersteunen van de buren naar de zoektocht van een gezamenlijke oplossing en hopen zeker ook dat we de waarde van een goede buur op die manier duidelijk kunnen maken want dat is een stukje menselijke maat wat hoognodig terug moet komen. “Beter een goede buur dan een verre vriend”.
Menu
